Nasza klasa

Kasiczek · Gość

KANAR: bileciki do kontroli
Chłopak- siedzi i szyderczo sie uśmiecha
KANAR: Bilecik!
CHŁOPAK: Trąbka!
KANAR: Jaka trąbka?
CHŁOPAK: Jaki bilecik?
KANAR: Proszę się nie wygłupiać tylko pokazać mi bilet.
CH: Po co?
K: Jestem kontrolerem MPK.
CH: Nie wierzę panu!
K (Pokazuje legitymacje): Oto moja legitymacja.
CH: A to moja.
K: Proszę pokazać pana bilet.
CH: Proszę mi pokazać swoją kartę szczepień.
K: Ma pan bilet?
CH: Nie!
K: To proszę o dokumenty.
CH: Nie mam
K: A ta legitymacja?
CH: To nie moja. Znalazłem.
K: Przecież tam jest pana zdjęcie.
CH: Zbieg okoliczności
K: Proszę o dokumenty!!!
CH: Są tam (pokazuje na kieszeń kanara)
K: Proszę o PANA dokumenty
CH: Którego pana?
K: Pokaże mi je pan?
CH: Nie
K: Bo zawołam policję
CH: Bo zawołam ojca
K: Proszę się nie wygłupiać
CH: Proszę się nie czepiać
K: Pokaże i pan bilet albo dokument?
CH: No nie! Pan jest monotematyczny.
K: Jeżeli nie zobaczę biletu będę zmuszony pana zatrzymać.
CH: A może mi pan wkońcu wyjaśni kim pan jest?
K( trochę zmieszany): Jestem kontrlolerem MPK!!!
CH: Proszę o legitymację.
K: Już pan widział.
CH: Chcę do ręki.
K- daje mu ją
CH- bierze ją, chowa do kieszeni, wyciągą po czym mówi: Bileciki do kontroli.
K: Co proszę?
CH: Jestem kontrolerem. Proszę o bilet.
K: To ja nim jestem.
CH: Ma pan bilet?
K: Nie potrzebuję. Pracuję w MPK.
CH: Taa.... a mój ojcieć w FBI. Płaci pan teraz czy mam wystawić blankiecik?
K (rzucając się na niego): Proszę mi oddać moją legitymację!!!
CH: Aaa! To jest napad na człowieka w służbie! Panie kierowco! Proszę zatrzymać autobus!
KIEROWCA- zatrzymuje autobus po czym podchodzi do nich i mówi: Co się tu dzieje?
CH: Jestem kontrolerem a ten pan nie ma biletu.
K: Nieprawda! To ja jestem kontrolerem a on nie ma biletu.
KIEROWCA (do ich obu): Proszę o legitymację.
Chłopak mu podaje po czym kierowca mówi: To nie pana zdjęcie.
CH: Jestem po operacji plastycznej.
KIEROWCA (do kanara): Ale pan jest podobny.
K: Bo to moja legitymacja!
KIEROWCA: To dlaczego ten pan ją ma?
K: Bp mi ją zabrał.
CH: Nieprawda, to pomówienie. ( przypadkiem wypada mu karta autobusowa)
KIEROWCA: Czy to pana?
K: Przecież mówił pan że nie ma biletu.
CH: A skąd mogłem wiedzieć że karta wystarczy. Pytał pan o bilet.
KANAR I KIEROWCA (jednocześnie): IDIOTA!!!!!

~OlinA~

Genialne:) Smile

.

WiLcZeK

lol2

boskie
pozdro fotr kasiulka Razz

justynka;)))

To jest po prostu zarombiste.... probuje sie tego na pamiec nauczyc... Bo chcialabym to wyprobowac jak nastepnym razem jak bede wracac zew szkoly i bedzie kanar jakis.... O wtedy to sobie z nim pogadam Twisted Evil

justynka;)))

a no i oczywiscie Big pozdroffionka dla kasienki!!! Twoj wierszyk jest swietny;)

justynka;)))

P.S chodzilo mi o wierszyk na polski:)

WiLcZeK

to nie jest wierszyk tylko kawal justynko moa kochana Razz

ale jak chcesz to niech bedzie wierszem .... Razz

Kasiczek

Ach... no normalnie przestańcie z tymi komplementami, bo się w sobie zamknę... Smile

justynka;)))

wilczku koffany mi chodzilo o wierszyk ktory bedziemy rtecytaowac na j . polski.... Ja jestem glupia ale nie na tyle zeby mylic kawal z wierszykiem:P

Anaksa

~OlinA~

A właśnie, jakie macie wiersze na j. polski? Razz

Kasiczek

Ja mam o miłości!!! "Miłość jak słońce- ogrzewa świat cały
i swoim blaskiem ożywia różanym.
W głębiach przepaści w rozpadlinach skały,
dozwala kwiatom rozkwitnąć wiośnianym
i wydobywa z martwych głazów łona
coraz to nowe na przyszłość nasiona

Miłość jak słońce- barwy uroczemi,
wszystko dokoła cudownie powleka,
żywe piękności wydobywa z ziemi,
z serca natury i z serca człowieka
i szary mglisty widnokrąg istnienia
w przędzę z purpury i złota zamienia

Miłość jak słońce- wywołuje burze....

I dalej nie pamiętam Sad

justynka;)))

Piękno
Baudelaire Charles

Jam piękna, o śmiertelni, niby sen z granitu,
A pierś ma, gdzie krwawiła niejedna pierś żywa,
Jest dla poety źródłem, z którego wypływa
Miłość wieczna i niema jak materia bytu.

Króluję wśród lazurów jak Sfinks niezbadany,
Biel serca łączę z śniegiem łabędziego puchu;
Niszczącego harmonię nienawidzę ruchu;
I łzy są dla mnie obce, i śmiech mi nie znany.

Poeci u stóp mojej wyniosłej postawy,
Którą, zda się, że wzięłam od dumnych pomników,
Cały żywot swój strawią na nauce krwawej;

Bo mam, by oczarować moich miłośników,
Zwierciadła, w których świata pięknieją obrazy:
Oczy me, wielkie oczy - o blaskach bez skazy!

Zakochani
Achmatowa Anna

Jest nam tak cicho,żę słyszymy
piosenkę zaśpiewan wczoraj:
"Ty pójdziesz górą, a ja doliną..."
Chociaż słyszymy - nie wierzymy.

Nasz uśmiech nie jest maską smutku
a dobroć nie jest wyrzeczeniem.
I nawet więcej, niż są warci,
niekochających żałujemy.

Tacyśmy zadziwieni sobą,
że coś nas bardziej zdziwić może?
Ani tęcza w nocy.
Ani motyl na śniegu.

A kiedy zasypiamy,
we śnie widzimy eozstanie.
Ale to dobry sen,
ale to dobry sen.
bo się budzimy z niego.

Zakochani
Achmatowa Anna

Jest nam tak cicho,żę słyszymy
piosenkę zaśpiewan wczoraj:
"Ty pójdziesz górą, a ja doliną..."
Chociaż słyszymy - nie wierzymy.

Nasz uśmiech nie jest maską smutku
a dobroć nie jest wyrzeczeniem.
I nawet więcej, niż są warci,
niekochających żałujemy.

Tacyśmy zadziwieni sobą,
że coś nas bardziej zdziwić może?
Ani tęcza w nocy.
Ani motyl na śniegu.

A kiedy zasypiamy,
we śnie widzimy rozstanie.
Ale to dobry sen,
ale to dobry sen.
bo się budzimy z niego.

Trzy jesienie
Achmatowa Anna

Nie jestem wrażliwa na lata umizgi,
Zima też bez zagadek, na ogół,
Lecz opętana innym zjawiskiem
Wypatrzyłam - trzy jesienie co roku.

Ta pierwsza - świąteczna, gdy koniec i kwita
Z porządkami wczorajszego lata,
I liście fruwają jak strzępy zeszytów,
A dymek zanosi słodkawym błękitem.
Jak mokro, jak pstro, ile światła.

Już pierwsze do tańca zbiegają się brzózki
W przejrzystym stroiku na barkach,
Strząsają pośpiesznie ulotne swe łezki
Na sąsiadkę, ot tak, przez parkan.

Lecz bywa to ledwie zadatek splendoru,
Liczone minuty - i oto
Mknie druga - posępna, jak lekcja pokory,
Z nieodwracalnością nalotu.

I wszyscy od razu i bledsi, i starsi,
Zdewastowany szyk letni,
A trąb złocistych marsz coraz dalszy
W zapachu odlata, w mgłach rzednie...

W tych woniach stygnących, w kotarach tumanu
Twarda jakaś czai się wieść.
Wiatr szarpnął, odsłonił - i stało się samo,
Że wszyscy pojęli: to kończy się dramat,
To nie trzecia jesień, to śmierć

I dalej szukam....;/
ale co myslicie o tych? Sad

WiLcZeK

~PoKOLENIE - K.K. BACZYŃSKI~

Wiatr drzewa spienia. Ziemia dojrzała.
Kłosy brzuch ciężki w gorę unoszą
i tylko chmury - palcom czy włosom
podobne - suną drapieżnie w mrok.
Ziemia owoców pełna po brzegi
kipi sytością jak wielka misa.
Tylko ze świerków na polu zwisa
głowa obcięta strasząc jak krzyk.
Kwiaty to krople miodu - tryskają
ściśnięte ziemią, co tak nabrzmiała,
pod tym jak korzeń skręcone ciała,
żywcem wtłoczone pod ciemny strop.
Ogromne nieba suną z warkotem.
Ludzie w snach ciężkich jak w klatkach krzyczą.
Usta ściśnięte mamy, twarz wilczą,
czuwając w dzień, słuchając w noc.
Pod ziemią drżą strumyki - słychać -
Krew tak nabiera w żyłach milczenia,
ciągną korzenie krew, z liści pada
rosa czerwona. I przestrzeń wzdycha.
Nas nauczono. Nie ma litości.
Po nocach śni się brat, który zginął,
któremu oczy żywcem wykłuto,
Któremu kości kijem złamano,
i drąży ciężko bolesne dłuto,
nadyma oczy jak bąble - krew.
Nas nauczono. Nie ma sumienia.
W jamach żyjemy strachem zaryci,
w grozie drążymy mroczne miłości,
własne posągi - źli troglodyci.
Nas nauczono. Nie ma miłości.
Jakże nam jeszcze uciekać w mrok
przed żaglem nozdrzy węszących nas,
przed siecią wzdętą kijów i rąk,
kiedy nie wrócą matki ni dzieci
w pustego serca rozpruty strąk.
Nas nauczono. Trzeba zapomnieć,
żeby nie umrzeć rojąc to wszystko.
Wstajemy nocą. Ciemno jest, ślisko.
Szukamy serca - bierzemy w rękę,
nasłuchujemy: wygaśnie męka,
ale zostanie kamień - tak - głaz.
I tak staniemy na wozach, czołgach,
na samolotach, na rumowisku,
gdzie po nas wąż się ciszy przeczołga,
gdzie zimny potop omyje nas,
nie wiedząc: stoi czy płynie czas.
Jak obce miasta z głębin kopane,
popielejące ludzkie pokłady
na wznak leżące, stojące wzwyż,
nie wiedząc, czy my karty iliady
rzeźbione ogniem w błyszczącym złocie,
czy nam postawią, z litości chociaż,
nad grobem krzyż.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

to niewiersz ktorego sie ucze tylko tak dalam bo jest super... to jest ten ktorego sie ucze :

..:::Dwa wiatry- Jan tuwim:::...

Jeden wiatr -- w polu wiał,
Drugi wiatr -- w sadzie grał:
Cichuteńko, leciuteńko,
Liście pieścił i szeleścił,
Mdlał...

Jeden wiatr -- pędziwiatr!
Fiknął kozła, plackiem spadł,
Skoczył, zawiał, zaszybował,
Świdrem w górę zakołował
I przewrócił się, i wpadł
Na szumiący senny sad,
Gdzie cichutko i leciutko
Liście pieścił i szeleścił
Drugi wiatr...
Sfrunął śniegiem z wiśni kwiat,
Parsknął śmiechem cały sad,
Wziął wiatr brata za kamrata,
Teraz z nim po polu lata,
Gonią obaj chmury, ptaki,
Mkną, wplątują się w wiatraki,
Głupkowate mylą śmigi,
W prawo, w lewo, świst, podrygi,
Dmą płucami ile sił,
Łobuzują, pal je licho!...

A w sadzie cicho, cicho...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~powiedzcie mi czy on moze byc bo mnie wtedy na lekcji nie bylo jak gadala o wierszach:P Razz

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
co do wierszy justynki sa super ale nie wiem czy tematyczne ... nie wiem sama ... Razz

~OlinA~

Bardzo fajny. Wink